آیا هویجی که در حین پخت به مرغ اضافه می کنیم، قابل خوردن است؟

آیا هویجی که در حین پخت به مرغ اضافه می کنیم، قابل خوردن است؟

در مورد خوردن یا نخوردن هویجی که حین پخت به مرغ اضافه می شود، بحث های مختلفی مطرح است. برخی افراد می گویند به دلیل این که هویج هورمون های تزریق شده گردن و بال و پوست مرغ را جذب می کند و ناخالصیها و آلودگیها غالبا در این قسمتها جمع می‌شود بهتر است این قسمت ها خورده نشود. اما در مقابل افرادی هم هستند که می گویند اگر هورمونی در مرغ وجود داشته باشد در کل غذا هست و نخوردن هویج هم مسلما تاثیری ندارد. برخی از متخصصان تغذیه می گویند برای پرورش طیوری مثل مرغ و بوقلمون سال هاست که به دلیل هزینه های بالا و به صرفه نبودن آن از هورمون استفاده نمی شود و فقط از برخی واکسن ها یا آنتی‌بیوتیک ها استفاده می شود که از مریض شدن آن جلوگیری کند.

اما با این همه باز هم باید دقت شود که استفاده ی غیر مجاز و بدون نسخه از برخی آنتی بیوتیک ها و داروهای شیمیایی برای مهار کردن بیماری عفونی در مرغ و کنترل بیماری های انگلی و ویروس تاثیرات سوئی بر بدن انسان دارند از جمله عوارض آن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1.    سرطان زایی
2.    جهش زایی 
3.    ایجاد آلرژی
4.    مسمومیت
در این موارد ایجاد آلرژی از مهم ترین تاثیرات آنتی بیوتیک ها محسوب می شود که موجب می شود بدن کم‌کم نسبت به آنتی بیوتیک ها مقاوم شود و آن ها دیگر بر بدن تاثیری نداشته باشند. البته متخصصان تغذیه می‌گویند اگر تزریق این آنتی بیوتیک ها بیست و چهار تا چهل و هست ساعت قبل از کشتار انجام شود این مواد در جگر مرغ رسوب می کنند و خوردن آن برای بدن مضر است. در نتیجه اگر قبل از این مدت مثلا یک هفته قبل انجام شود ضرر ندارد. اما یک نکته ای که جدیدا ثابت شده است و باید جدی گرفته شود این است که مواد فلزات سنگین و آفت‌کش هایی که به همراه دانه های جو و ذرت وارد جیره غذایی مرغ می شود و در بافت های نرم و پر چرب مرغ همچون پوست و جگر آن رسوب می کنند و سیستم ایمنی بدن مرغ را تضعیف می کند و مصرف آن توسط انسان در نهایت ریسک ابتلا به تومورهای سرطانی را افزایش می دهد. نکته ای که برای خریدن مرغ باید در نظر بگیریم تا از صدمه و آسیب آنتی بیوتیک ها بیشتر در امان بمانیم این است که مرغی که انتخاب می کنیم بهتر است متوسط باشد که کمتر از مواد آنتی بیوتیکی خورده باشد  و همچنین از خرید مرغ هایی که وزن آن ها کمتر از هفتصد یا هشتصد گرم هستند باید اجتناب شود زیرا مرغ های با وزن کم هم اغلب بیمار هستند و به دلیل احتمال اختلال در رشد و ساختمان عضلانی نارس قابل مصرف نیستند. 
مرغ هایی برای مصرف مناسب هستند و در بهترین وضعیت سلامت می باشند که وزن آن ها هزار و دویست تا هزار و هشتصد باشد. باید دقت کنیم که مرغ تازه به رنگ زرد است نه سفید و این که برخی گمان می کنند که مرغ سالم باید سفید باشد و برخی کشتارگاه ها مرغ را در کلر نگه می دارند از نظر پزشکی اصلا درست نیست و تقلب محسوب می شود. یکی دیگر از ملاک سلامتی مرغ این است که استخوان سینه ی آن باید بدون شکستگی و بیرون زدگی و ضرب خوردگی باشد. در تشخیص فاسد بودن مرغ یک نکته ی کلیدی وجود دارد آن هم این است که قسمت شکمی مرغ و زیر بال آن سریع تر از نواحی دیگر علائم فساد را نشان می دهند و بوی نامطبوع و تعفن در این قسمت ها از بدن مرغ نشانه-ی کهنگی و فاسد بودن مرغ است. نکته‌ی جالبی دیگر که باید در انتخاب مرغ در نظر گرفته شود این است که کبودی مرغ نشانه ی فاسد بودن مرغ نیست و این کبودی ها و خون مردگی ها به دلیل زیر دست و پا ماندن مرغ ها در حین ارسال به کشتارگاه به وجود می آید.